Zondag 4 december 2011

Dag Valarie ! Wat denk je lieve dochter : mama schrijft niet meer ? Het spijt me meisje ......

Het jaar 2011 loopt stilletjes aan ten einde...... Ik weet het, er is te weinig geschreven in het dagboek aan jou gericht.

Weet je Valarie : ik denk elke dag aan je. Somige dagen heb ik het moeiljker om je heengaan te verwerken.

Waarom? In de dagelijkse leven 'moet je er steeds mooier, slanker, fitter enz ' uitzien.

En als je mankt of in een rolstoel zit heb je het zeker niet makkelijker...... Je moet ook héél goed presteren !! Of je hoort er niet bij....

Weet je hé Valarietje lief.... ik laat dit alles een beetje aan mij voorbij gaan, ik probeer het toch !! En als ze te veel 'negatief reageren' dan zet ik diegene op een zo'n diplomatisch mogelijke manier op hun plaats ! :-))

Als ik iemand tegenkom die ik al heel lang niet meer gezien heb en vraagt : "hoe gaat het met de dochters? , dan noem ik alle drie m'n dochters.

En dat zal "altijd" zo blijven . Voor mij leef je nog ! In mijn hart , ben je en blijf je :-))

Deze morgen zijn we om nieuwe lichtjes geweest (360 ledlichtjes) voor in de kerstboom. T is nog altijd een namaak kerstboom, een echte komt er niet meer in sedert je gestorven bent. Ik heb nog altijd dat Kerstmanneke dat je eens van een tante gekregen hebt. Dat kerstmannetje hangen we nog elk jaar in de boom, geen top of engel op de kerstboomtop maar jou kerstman! Je mocht altijd helpen een kerstbal inhangen , weet je dat nog? Ik gaf een balleke in jou kleine fijne handje , we plaatsten ons dicht bij de verse lekker geurende kerstboom en we hingen samen de kerstbal in de boom. De vele lichtjes in de boom gingen, als je een beetje je oogjes dicht deed in spleetjes , dan waren (en nu nog) de lichtjes net sterretjes. Jij kon het niet zien, alleen het fel licht... dan vertelde ik een beetje over de boom, de lichtjes, de kerstman, het kerstverhaal...... Je mocht ook heel lang op mijn schoot zitten, dan zatten we samen in de zetel. Je viel soms in slaap in mij armen ! ........

kon ik maar eens je handje vastnemen en een zoen geven op je wang.

Maar die tijd komt nog , dat weet ik héél zeker !!

xke , je mama